sataşmaq

f.

1. Birini acıqlandırmaq, pərt etmək, qanını qaraltmaq, təhqir etmək, ələ salmaq məqsədilə ona söz atmaq və ya başqa bir hərəkət göstərmək; sürtüşmək. <Murad bəy:> Bax, bu adam hər kəssə, sənə sataşmaq istəmişdir, aş qazanını aparmışdır. T. Ş. S.. <Gülzar:> Onların ağzı nədi sənə sataşırlar, birçəklərini bircə-bircə yolaram. İ. Hüseynov. // Zarafat məqsədilə söz atmaq, sürtüşmək, pərt etmək. Dilbərin rəfiqəsi yenə də oğlana sataşmaq istədi: – Kişi Fərhaddır, Fərhad! Görmürsən? Ə. S..

2. Namusuna toxunmaq. <Qarı:> O Bəylər qarnı yanmış, qız dükana şey almağa gəldikdə çəkib namusuna sataşmışdı. Ç.. <Əliyar Toğrula:> <Yaşar> suyumuzu kəsir, qənd vermir, çay vermir, üstəlik bir arvaduşağımıza da sataşır. C. C..

3. Toxunmaq. <Həsənin> barmaqları zurnaya sataşcaq, əlinə alıb bir segah çaldı. B. T..

◊ Gözü sataşmaq – bax göz. <Gülçöhrə:> <Arşınmalçının> gözü gözümə sataşanda elə bil ki, ildırım kimi məni vurur. Ü. H..